Toen DJ pup was, is ze een weekje meegeweest naar Zeeland waar mijn mamma een stacaravan had. Daarna hebben we wel heel vaak gezegd dat we nog eens een weekendje weg wilden mét DJ maar het was er niet meer van gekomen. Afgelopen weekend zou eigenlijk Horse Event hebben plaatsgevonden waar ik moest werken maar vanwege de Corona maatregelen is dat afgelast. En dus.... boekten we een huisje in Hotton waar huisdieren welkom zijn. We zaten op het terrein van Moulin d'Hotton, waar de eigenaresse toevallig ook een Duitse dog heeft gehad. DJ ging direct op verkenning in het huisje en zorgden ervoor dat het balkonnetje afgesloten was zodat ze daar rond kon lopen. Die dag verkenden we Hotton een beetje en liepen we langs de rivier de Ourthe. We zagen veel stille getuigen van de recente overstromingen, objecten 'hingen' in bomen, voor vele huizen stond huisraad dat onder water heeft gestaan en ook in de natuur is veel 'troep' verzameld en bij elkaar gelegd, klaar om opgehaald te worden. Ik kan je zeggen, het heeft indruk gemaakt. Je beseft hoe hoog het water heeft gestaan en hoeveel kracht water heeft. Dat zagen we al in de Ourthe waar een sterke stroming stond waar eenden aan gewend zijn want die lieten zich door de stroming van een overloop naar beneden meenemen door het water. Een grappig gezicht maar ik was onder de indruk van de kracht van deze rivier in 'normale' doen.
Het was even zoeken naar de routes die gewandeld konden worden vanuit Hotton maar we vonden een trail van 15 km van Trail en Famenne die voor 65% offroad was met een hoogteverschil van ruim 300 meter. Vol goede moed en bepakt met voldoende eten en drinken voor ons alle drie vertrokken we al in de ochtend. Ons plan: genoeg pauzes onder weg en voorkomen dat DJ (te) moe zou worden. Als je dat moment voor kan blijven, recupereert een lichaam veel beter dan als je écht moe bent of er een beetje doorheen zit. Dat geldt voor mensen natuurlijk net zo. Iedere pauze kreeg ze kleine beetjes eten. Met een volle maag bewegen is niet goed, en zéker niet voor een dog, maar je moet wél energie in je lichaam houden als je zo lang onderweg bent. DJ heeft intussen geleerd dat als wij rusten zij ook lekker gaat liggen en rust pakt.
In de tweede kilometer gingen we super steil omhoog met een ondergrond waar weinig grip op te krijgen was, mede door de regen van de nacht ervoor. We kwamen langs waanzinnig mooie rotsen maar moesten ook weer naar beneden... Nu bleek dat het niet zo handig was dat ik DJ eigenlijk heb aangeleerd super enthousiast te zijn als we berg op of berg af gaan. In de Kempen gaat dat nog best wel om achter haar aan te rennen. Awel... hier niet haha. Ik kreeg het toch wel erg benauwd toen ik dacht hoe we naar beneden moesten.... Letterlijk stapje voor stapje lukte het maar makkelijk was het niet omdat DJ natuurlijk gewoon gas wilde geven. Gelukkig was dat stuk het heftigste en moesten we daarna nog vaak bergop en bergaf maar over beter begaanbare weggetjes. De hartslag kon weer naar beneden haha.
De uitzichten waren prachtig en het was een heerlijke wandeling die eigenlijk helemaal niet als 15 km aanvoelde. Kilometer na kilometer heb ik me erover verbaasd hoe fit DJ is en bleef. En hoe handig! Ze analyseert super snel welke weg ze naar boven of naar beneden neemt. Wat ik nog nooit had gezien: toen we lang en steil naar beneden moesten, ging zij zoals skieërs doen, zigzaggend naar beneden. Hoe slim!!
Hoewel we op ons gemak hebben gewandeld, waren we vroeg in de middag al terug en hebben we alleen nog korte stukjes met DJ gewandeld die dag zodat ze wel nog een beetje beweging kreeg maar ook kon rusten.
Op zondag, onze laatste dag, hadden we weer een trail route uitgekozen maar nu maar 5 kilometer en in Durbuy. Daar waren we ook nog nooit geweest en deze route pakten we mee op weg naar huis. 's Ochtends weer kort langs de Ourthe gewandeld en DJ was niet stijf en super fit! Yes! In Durbuy zag ze het weer helemaal zitten en al heel snel moesten we een enorme berg op via een trap met wel 100 treden. Gelukkig wel in stukken, steeds tien treden en dan een plateau enz. DJ was opnieuw koptrekker en vrouwtje (geen held met trappen) moest haar best doen om te kunnen volgen. Hijgend kwamen de baasjes boven en bovenaan keek DJ eens achterom waar we waren... Ze was weer helemaal in haar element en opnieuw was ik zooooo trots op haar hoe fit ze is maar ook met hoeveel zelfvertrouwen ze onbekend terrein betreedt ongeacht de ondergrond. De route van vandaag ging ook door het plaatsje Durbuy heen. Er was veel toerisme, veel mensen en DJ had veeeeel bekijks (en werd ook voor Berner Sennen aangezien haha). Wederom vond ik het weer super knap van haar hoe chill ze door Durbuy liep, in de drukte met momenten.
Nu ik dit typ ligt DJ lekker op de zetel tegen mij aan. Dat is het enige dat ze gemist heeft de afgelopen dagen denk ik want het huisje was wel wat klein en ze moest genoegen nemen met een slaapplaatsje op de grond, uiteraard met veel kussens, een dekbed en extra zachte dekentjes 😍
